Recensie

ERNST LANGHOUT & THE HONES
Parties, battles and tragedy
(Universe UPCD 98339)


Na vijfentwintig jaar komt de Friese zanger/gitarist Ernst Langhout weer uit bij zijn oude liefde: traditionele Ierse liederen. Vroeger heette de band Haggis en nu The Hones- In de tussentijd speelde Langhout allerhande muzieksoorten op zeer wisselende locaties, tot aan het Oostblok en de VS toe. In de jaren '90 profileerde hij zich als singer-songwriter en als zodanig verscheen er van hem een viertal cd's. 'Fusionfolk' noemt hij het gebodene op 'Parties, battles & tragedy'. Ik zeg maar gewoon folkrock. In elk geval is het resultaat energiek en gedreven. En met voldoende eigenheid om evergreens als 'Follow me up to Carlow', 'Muirsheen dirkin', 'The blacksmith' en 'Black Jack Davey/Raggle taggle gypsies' fris te laten klinken. Violist Peter Zijlstra (ook actief in Fling) zorgt voor een vleugje virtuositeit en de ritme-tandem Johan Keus (bas) en Koos van de Velde (drums) voor een solide basis. De cd bevat ook vier eigen composities van Ernst Langhout, die prima aansluiten bij het Ierse repertoire. Sterkste eigen werk is 'Cementary of my senses'. De doedelzak-klassieker 'Scotland the brave' wordt door Ernst op mondharmonica glansrijk vertolkt. Als je een dergelijk nummer nieuw leven weet in te blazen, kom je van goeden huize.

[vorige pagina]